Na de Reformatie op 31 oktober 1517, leerde Europa over de vrouw van Calvijn, die aanhanger was van de Annabaptisten; niet van de Analfabeten. Veel Annabaptisten woonden in Zuid-Duitsland en zij hingen de leer, van de Doop en de Wederdoop, aan.
Maarten Luther uitte zijn kritiek, omdat hij, ten onrechte, in de veronderstelling was, dat de Katholieken, met aflaten, de hemel dachten te kunnen verdienen, in plaats van boete en berouw te tonen naar God. In werkelijkheid ging de aflaat over tijdelijke straffen in het vagevuur, aldus de katholieke leer. Achter de 95 stellingen, zat een af.laat (= veel verloren gezag); Stelling 36: 'Iedere Christen, die waarlijk berouw en boete over zijn zonden gevoeld (Annabaptist: bekend!), heeft volle vergeving van pijn en schuld, welke hem ook zonder aflaatbrieven is toegezegd.'
Het principe was; de mens, kan alleen gered worden door genade, niet met een aflaat.
De Annabaptisten, waaronder de C.E.O., gingen een stapje verder: zij gaan uit van de zondige, oude natuur van de mens, die een nieuwe natuur kan worden, met de Doop. Vergeving ontvangen, is ook een keuze, met het bekennen van zonden. Vrijheid is nooit een vrijbrief, om te zondigen: de Annabaptist, kent de Mercy van God en doet alles met een schoon geweten, op gepaste wijze en met mate. Bij de Annabaptist, moet iemand ook echt veranderd zijn!
Comments